Το έχουμε κάνει όλοι. Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς ποιο είναι αυτό το χρονικό σημείο, που η σχέση έχει φτάσει στο καλύτερο επίπεδο της, όπου από εκεί και πέρα είναι μόνο καθοδική η πορεία. Ακόμα και όταν πλέον είναι ξεκάθαρο πως δεν περνάμε καλά, η ανάμνηση των πρώτων μηνών μπορεί να μας κρατήσει πολλά χρόνια ακόμα. Ελπίζουμε ίσως πως όλα θα είναι όπως στην αρχή. Όμως αυτό είναι μία ευχή που σπάνια γίνεται πραγματικότητα.
Μία θεραπευόμενή μου που έχει 2 υπέροχα παιδιά και ούσα εξαιρετική μητέρα, μαγείρισσα, και σύντροφος, ανέχεται την συναισθηματική ψυχρότητα του συζύγου της εδώ και 2 χρόνια. Εκείνος είναι πολύ καλός πατέρας, όμως απέναντι της είναι διεκπεραιωτικός. Η δουλειά δεν πάει καλά τελευταία και έχει πολύ άγχος. Εκείνη δείχνει κατανόηση και βρίσκει τη δύναμη να χαμογελάει ακόμα και όταν νιώθει πιο μόνη από ποτέ. Δεν θέλει τα παιδιά να αντιληφθούν πόσο έχει ανάγκη να νιώσει επιτέλους και εκείνη την ελάχιστη εκτίμηση για όσα κάνει. Ανέκαθεν, στις πατριαρχικές κοινωνίες επειδή ο πατέρας φέρνει τα λεφτά στο σπίτι, θεωρείται πιο σημαντικός από τη γυναίκα. Όμως για να δούμε αν θα έπρεπε να διαιωνίζεται αυτό το στερεότυπο.
Η ψυχική δύναμη που χρειάζεται μία γυναίκα για να μπορεί να ανταποκρίνεται σε όλους τους ρόλους είναι τεράστια. Και όχι μόνο η ψυχική, αλλά και η σωματική. Για να συνδεθούν αυτά τα δύο θα πρέπει η διάθεση της να ενδυναμώνει την ενέργεια της. Αυτό σημαίνει πως νιώθω πως με εκτιμούν για όλα αυτά που κάνω ακόμα και αν η επιβράβευσή μου είναι τα εξής λόγια…
«Σε ευχαριστώ για όλα, γιατί αν δεν είχα εσένα δεν θα είχα την ηρεμία να μπορέσω να δουλέψω. Αν δεν είχα εσένα δεν θα ήμουν σίγουρος πως μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Αν δεν είχα εσένα δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα».
Αυτά τα λόγια αν τα συνοδεύσουμε και με μια πολύ ωραία έκπληξη με ένα γεύμα ή ερωτικό βράδυ, στο οποίο η απόλυτη προσοχή μας είναι στραμμένη στη γυναίκα μας, ίσως προσφέρουμε μια πολύ μικρή επιβράβευση σε αυτά που κάνει αυτή η γυναίκα. Γιατί αν τελικά δεν τα κάνει, εφόσον δεν την εκτιμάει κανείς, και αποφασίσει να “τραβήξει το χαλί” απότομα και κοιτάξει λίγο το να περνάει εκείνη καλά, ίσως και να απιστήσει. H ευαλωτότητα μιας γυναίκας ξεκινάει όταν νιώθει παραμελημένη. Τότε δημιουργείται η χαραμάδα από που μπορεί κάποιος άλλος άντρας να τρυπώσει, να της δώσει τη σημασία που της λείπει να μπορέσει να την κερδίσει. Μπορεί αυτή γυναίκα να μην θέλει καν να ενδώσει είναι ή να απιστήσει, όμως ποιος δεν έχει την ανάγκη να νιώσει σημαντικός. Είναι τόσο απλά αυτά που χρειαζόμαστε, να νιώθουμε ότι μας ακούν και ότι μας βλέπουν. Σ ένα σπίτι η συναισθηματική φροντίδα είναι ίσως το λιγότερο που μπορεί ένας σύζυγος να παρέχει.
«Πώς ήταν η μέρα σου;» Πέντε λέξεις μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση μίας συντρόφου για μέρες. Τόση δύναμη έχει το ουσιαστικό ενδιαφέρον.
Όμως δυστυχώς οι περισσότερες σχέσεις δεν είναι έτσι. Οι άντρες δηλώνουν πως θέλουν οι γυναίκες να είναι στο σπίτι, να τις εμπιστεύονται και μόλις το πάρουν αυτό τις μεταχειρίζονται λες και είναι υπάλληλοί τους. Η ευθύνη πάντα μοιράζεται. Όσο φταίω εγώ που δεν σου δίνω σημασία, τόσο φταις εσύ που παραμένεις και που υπομένεις. Ό,τι και να έχεις περάσει στην ζωή σου, όπου κι αν το είδες αυτό, ίσως στην μητέρα σου που το υπέμενε, όσο χαμηλή κι αν είναι η αυτοεκτίμηση σου, οφείλεις στον εαυτό σου να διεκδικήσεις αυτό που σου αξίζει. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Δεν είναι τα παιδιά η δικαιολογία, είναι η δυσκολία σου να διαχειριστείς την αβεβαιότητα του “μετά”. Σε λίγα χρόνια θα γυρίσεις πίσω και θα ντραπείς που έκατσες τόσους μήνες παραπάνω σε αυτή τη σχέση.
Το πρώτο πράγμα το που κοιτάμε σε έναν άλλον άνθρωπο είναι το πως κοιτάει ο ίδιος τον ίδιο του τον εαυτό.
Κανείς άλλος όμως δεν μπορεί να σκεφτεί για σένα, κανείς άλλος δεν μπορεί να πράξει για σένα. Αυτό θα το κάνεις εσύ. Ίσως λοιπόν, μόλις συνειδητοποιήσεις πόσο σημαντική είσαι, να ζυγίσεις τι σου αξίζει και να πιστέψεις πως υπάρχει κάτι πολύ καλύτερο εκεί έξω για σένα. Οι σχέσεις κάνουν κύκλους. Κάποιοι είναι μεγάλοι και άλλοι μικροί. Όταν γνωρίζεις την αξία σου γνωρίζεις και σε πιο σημείο του κύκλου βρίσκεσαι. Το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σε πληγώσει είναι οι προσδοκίες σου.
Η συμβουλή μου προς όλους τους άνδρες που βρίσκονται σε σχέση συνειδητά και αγαπούν αληθινά είναι να πουν το παρακάτω στη σύντροφό τους:
«Θέλω να ξέρεις πως δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω το πόσο σ’ ευχαριστώ κάθε μέρα που βρίσκεις την δύναμη να μεγαλώνεις τα παιδιά μας να και μας παρέχεις μια τόσο ζεστή ατμόσφαιρα στο σπίτι μας, να έχεις το κουράγιο να είσαι πάντα όμορφη και περιποιημένη και μάλιστα να ρωτάς εσύ εμένα τι με απασχολεί και πως είναι τα πράγματα στο γραφείο, ενώ μπορεί να έχεις περάσει την πιο δύσκολη μέρα του κόσμου. Εάν ποτέ νιώσεις ότι δεν σε εκτιμώ θέλω να έρθεις και να μου το θυμίσεις. Θέλω να με χαστουκίσεις και να μου πεις σύνελθε. Θυμήσου… έλα πίσω σε μένα».
Πόσο λοιπόν ακόμα να είμαι σε σχέση με κάποιον που δεν με εκτιμάει;
…Ούτε ένα δευτερόλεπτο!
Το άρθρο δημοσιευτηκε απο την majenco, Σαμάνθα Αποστολοπούλου στο queen.gr
